Vrijwilliger in de kijker: Cor Hoften

Het zal ongeveer eind jaren zeventig zijn geweest dat ik met Sjef kennis maakte. Hij woonde toen met een aantal andere kunstenaars in de nu deels prachtig opgeknapte villa Rhederhof. Sjef deed met mijn toenmalige zesde klas van de professor van der Leeuwschool in Velp-Zuid een kunstproject. Samen met de klas ging hij de zandbak van de kleuterschool in de Annastraat, waar ik toen samen met een collega zat, omtoveren tot wilde plantentuin en daarnaast leerde hij de kids van alles over waterbeestjes en hoe die te tekenen. Het project was een groot succes. Een wonder wat er allemaal gaat bloeien in een zandbak. De kinderen stonden er ook versteld van. Het contact met Sjef is daarna gebleven tot aan zijn dood. Ook op de kinderen had ie grote indruk gemaakt. Toen hij dan ook in Velp kwam wonen, zijn er verschillende leerlingen uit die klas nog lang bij hem op bezoek geweest. Dat was, naast zijn vakmanschap als selfmade kunstenaar en veldbioloog, nog een kunst die hij machtig was. Hij wist mensen voor zich te winnen.

Na mijn overstap naar het toenmalige Biologiecentrum in Arnhem, waar Sjef trouwens de eerste dierenverzorger was, werd het contact alleen maar intenser. Tijdens de vele uurtjes samen scheppen in het water en struinen door de natuur in binnen en buitenland werd ik aangestoken door het enthousiasme van Sjef. Als er weer wat leuks in het net zat of ergens groeide of bloeide hoorde ik steevast de kreet:...Oh maar dit is leuk.... En dan werd er meestal een sjekkie opgestoken.

Elke keer weer verbaasde ik me over zijn fenomenale kennis van alles wat vloog, kroop, rende, zwom en bloeide. Dit alles tot hem gekomen door zelfstudie en observatie. Nog nooit was ik zo iemand tegengekomen en ik ben bang dat dat ook nooit meer zal gebeuren. Vaak ontmoet ik mensen die veel weten van een onderwerp maar zoveel van alles. Nee dat niet meer. Regelmatig roep ik hem nog aan in het veld als ik weer voor iets onbekends sta....He, Sjef wat is dit nu weer voor iets moois?.... Helaas blijft het dan daarboven stil en moet ik zelf op onderzoek uit.

U begrijpt dat de keus voor mij om iets te gaan betekenen voor de Stichting de Tuin van Sjef niet zo moeilijk was. Toen we eenmaal de unieke tuin hadden gered van de ondergang, ben ik gebleven. Mijn bijdrage lever ik nu in de vorm van: rondleidingen op de open tuindagen, mee helpen met de woensdagmorgen tuinploeg en het onderhouden van het koudwater aquarium in de woonkamer en het af en toe verlenen van hand en span diensten aan de drukke spil in dit web Truus.